هنر و سرگرمی > سینما و تلویزیون > سینمای ایران

جعفری با اشاره به اینکه برای نمایش «پاییز» تماشاگری صبح از مشهد خود را به تهران رسانده تا شب نمایش را ببیند،‌ گفت: چرا همیشه فکر می‌کنیم کاری که خودمان انجام می‌دهیم، خوب است و کاری که بقیه انجام می‌دهند بد است؟ ما برای همان «شکلک» از یک کشور اروپایی هم تماشاچی داشتیم در حالی که یک همکار تئاتری می‌گفت، «ای بابا! ملت فقط می‌آیند بخندند.» چرا فکر می‌کنیم اگر کاری برای خنده باشد بد است؟ اینجاست که می‌گویم خودمان به خودمان رحم نمی‌کنیم.

او افزود: اصلا نسبت به هر کاری که به اصطلاح می‌گیرد و مردم استقبال می‌کنند، گارد گرفته می‌شود. در حالی که من برای قشر روشنفکر کار نمی‌کنم بلکه برای مردم کار می‌کنم که اگر غیر از این بود در خانه‌ام تئاتر می‌گذاشتم تا چهار نفر روشنفکری که هیچ چیزی را نمی‌پسندند، بیایند و آن را ببینند و کلی هم لذت ببرند.

امیر جعفری که از معدود بازیگرانی است که با وجود حضور در سینما و نیز درخشش در تلویزیون همچنان تئاتر را خیلی جدی دنبال می‌کند، در پاسخ به اینکه کدامیک از این سه مدیوم را مهم‌تر و در جذب مخاطب موثرتر می‌داند؟ بیان کرد: اگر روزی قرار باشد وظیفه‌ام در کائنات فرهنگ‌سازی باشد، ترجیح می‌دهم در تئاتر کار کنم؛ یعنی به نظرم آن‌قدر که تئاتر، می‌تواند فرهنگ‌سازی کند سینما و تلویزیون نمی‌توانند؛ حتی با وجود مخاطب محدودی که تئاتر دارد.

او ادامه داد: مخاطبی که می‌آید تئاتر ببیند حداقل، کتابخوان است. حتی اگر به صورت حرفه‌ای هم اینطور نباشد، می‌تواند محرک یکسری عوام دیگر باشد. یک جمله معروفی هم هست که می‌گوید، اگر می‌خواهید فرهنگ یک کشور را ببینید نگاه کنید گیشه‌های تئاتر آن شلوغ است یا نه. پس این که در گیشه‌های تئاتر چه خبر است مهم است، ولی هنوز اینجا خیلی‌ها معتقدند کسی تئاتر نگاه نمی‌کند.

وی یادآور شد: زمانی با کارگردان‌هایی در سینما صحبت می‌کردم و به آن‌ها گفتم که تئاتر «شکلک» ما از خیلی فیلم‌های سینمایی بیشتر فروخت و همین الان هم نمایش «پاییز» از خیلی فیلم‌ها بیشتر می‌فروشد، چون فقط در هر شب یک سانس اجرا دارد در صورتی که سینما از صبح سانس دارد. حتی تعداد تماشاچیان ما هم بیشتر است، چون ممکن است وارد سالن سینما شوید و ببینید که فقط پنج نفر در سالن نشسته‌اند، اما اینجا در سالن تئاتر، حداقل 250 نفر برای تماشای نمایش می‌آیند. بنابراین اگر به لحاظ مالی تأمین می‌شدم، ترجیح می‌دادم کار اصلی‌ام تئاتر باشد. این هم به این معنی نیست که سینما و تلویزیون را دوست ندارم ولی اگر شرایط در تئاتر مهیا بود، سالی یک بار در سینما و دو سال یک بار هم در تلویزیون کار می‌کردم.

جعفری در پاسخ به اینکه آیا براساس همین نگاه است که حضورش در سینما به اندازه تئاتر و حتی تلویزیون شاخص و پررنگ نیست؟ اظهار کرد: چند روز پیش با کارگردانی صحبت می‌کردم و گفتم من فکر می‌کردم انتخاب‌هایی که در سینما داشتم، جزو انتخاب‌های خیلی خوب بوده است، ولی نمی‌دانم معیار سینما چیست.

او ادامه داد: من مقصر نبودم که تهیه‌کننده قدرت نداشت فیلم «13» را در 28 سینما اکران کند یا تهیه کننده دیگری قدرت نداشته که «پستچی سه بار در نمی زند» را در ماه رمضان که بدترین زمان برای اکران است، اکران نکند. من مقصر نبودم که «کیفر» آن طور اکران شد در حالی که خیلی‌ها آن را دوست داشتند و وقتی سی‌دی آن عرضه شد و جزو فیلم‌های پرفروش بود، اما تهیه‌کننده ما نتوانست بیشتر از 16 سینما برای این فیلم بگیرد.

بازیگر فیلم «بلوک 9 خروجی 2» گفت: یکسری باندبازی‌هایی وجود دارد که من آنها را بلد نیستم. من بازیگرم و باندها را نمی‌شناسم. «قاعده تصادف» را فکر می‌کردم یک فیلم جوان‌پسند است، ولی فکر نمی‌کردم که در یک دوئل نابرابر با «رسوایی» قرار می‌گیریم که تلویزیون روزانه بارها و بارها تیزر آن را پخش کند به طوری که بچه من اسم فیلم دیگری را بداند، اما اسم «قاعده تصادف» را که باباش در آن بازی کرده نداند، به همین دلیل می‌گویم مقصر من نبودم، مقصر آن تیمی بود که پشت این فیلم‌ها بود و پارتی‌شان کلفت نبود یا اسپانسرشان خدا نبود.

او با یادآوری فیلم‌های که در آن‌ها نقشی ایفا کرده است، ادامه داد: دلیل من برای بازی در «بیگانه» بهرام توکلی بود که پشت آن ایستاده بود و دو بازیگر مطرح هم مقابلم بودند. فیلمنامه «بیگانه» درخشان است ولی من چه کار کنم که آن را فقط در 11 سینما اکران کردند؟ در صورتی که فیلم‌های بدی وجود داشت که در 40 سینما همزمان اکران می‌شد و با کلی بیلبورد و تبلیغات مردم را باخبر می‌کردند و آن‌ها هم می‌بینند و موفقیتی برای فیلم به دست می‌آید.

جعفری درباره اینکه آیا با دلایلی که مطرح می‌کند، اکران سال‌های اخیر سینما را به ضرر خود می‌داند؟ پاسخ داد: اکران ناموفق این سال‌ها خیلی به من لطمه زد چون اگر همین چند سال گذشته را به عقب بروم می‌بینم که «بیگانه»، «قاعده تصادف»، «کیفر»، «پستچی...» و «نفوذی» همه بد اکران شدند. «نفوذی»‌ هم یکی دیگر از آن مثال‌هاست که در 11 سینما اکران شد و وقتی سی‌دی آن منتشر شد و در تلویزیون پخش شد مردم تازه آن را دیدند، اما اگرهمان فیلم را یکسری از اشخاص خاص کار می‌کردند و تلویزیون روی آن مانور می‌داد آن وقت به شما می‌گفتم که آن فیلم در باشگاه میلیاردی‌ها می‌رفت یا نه.

وی با تاکید براینکه «همه این‌ ماجراها بی‌انصافی است»، بیان کرد: با این حال در تلویزیون شانس داشتم که با حسن فتحی و سیروس مقدم کار کردم که توانستند کارشان را در یک باکس خوب نمایش دهند و شاید اگر سریال‌های آن‌ها هم در زمان خوبی پخش نمی‌شد شرایط برای من مثل همان سینما می‌شد، چون آنچه در سینما برایم پیش آمد از بدشانسی من بود. از این بدشانسی شاید همین اشاره هم بد نباشد که فیلم «13» را تا مدتی نمی‌دانستم در سینماها اکران می‌شود؛ به همین دلیل معتقدم این بازیگر نیست که مردم را به سینماها می‌کشاند بلکه تبلیغات است.

او گفت: این در حالی است که روانشناسانی فیلم ما را دیده بودند و می‌گفتند باید آن را در مدارس و نیز به اولیای دانش‌آموزان نشان داد، اما موقع نمایش عمومی فیلم که شد لابد گفتند، هومن سیدی (کارگردان) که تازه کار است، ‌سعید سعدی (تهیه¬کننده) هم که بی زبان است ، پس10 تا سینما بس است. حالا سی‌دی آن که بیرون آمد همه می‌گویند عجب!« 13» چه فیلم خوبی بود!

جعفری در پایان اضافه کرد: به نظرم باید بگردم دنبال کارگردان‌هایی که خیلی "وصل" هستند تا حداقل کارهایم دیده شوند، چون اگر اینجوری بخواهد پیش برود و فقط سینمای خاص و هنری کار ‌کنم نمی‌شود، چون عملا جواب نداده است. خیلی از فیلم‌هایی که در این چند وقت اکران بودند به من پیشنهاد شده بود، آن هم با رقم‌های خوب، ولی فکر کردم کارهای خوبی نیستند. با این حال نمی‌دانستم این طور لطمه می‌بینم، چون همان فیلم‌ها آمدند و اکران شدند و همه هم گفتند، "Wow" چه فیلمی! همین باعث شد که متوجه نشوم قاعده سینما چیست!

جعفری با اشاره به اینکه برای نمایش «پاییز» تماشاگری صبح از مشهد خود را به تهران رسانده تا شب نمایش را ببیند،‌ گفت: چرا همیشه فکر می‌کنیم کاری که خودمان انجام می‌دهیم، خوب است و کاری که بقیه انجام می‌دهند بد است؟ ما برای همان «شکلک» از یک کشور اروپایی هم تماشاچی داشتیم در حالی که یک همکار تئاتری می‌گفت، «ای بابا! ملت فقط می‌آیند بخندند.» چرا فکر می‌کنیم اگر کاری برای خنده باشد بد است؟ اینجاست که می‌گویم خودمان به خودمان رحم نمی‌کنیم.

او افزود: اصلا نسبت به هر کاری که به اصطلاح می‌گیرد و مردم استقبال می‌کنند، گارد گرفته می‌شود. در حالی که من برای قشر روشنفکر کار نمی‌کنم بلکه برای مردم کار می‌کنم که اگر غیر از این بود در خانه‌ام تئاتر می‌گذاشتم تا چهار نفر روشنفکری که هیچ چیزی را نمی‌پسندند، بیایند و آن را ببینند و کلی هم لذت ببرند.

امیر جعفری که از معدود بازیگرانی است که با وجود حضور در سینما و نیز درخشش در تلویزیون همچنان تئاتر را خیلی جدی دنبال می‌کند، در پاسخ به اینکه کدامیک از این سه مدیوم را مهم‌تر و در جذب مخاطب موثرتر می‌داند؟ بیان کرد: اگر روزی قرار باشد وظیفه‌ام در کائنات فرهنگ‌سازی باشد، ترجیح می‌دهم در تئاتر کار کنم؛ یعنی به نظرم آن‌قدر که تئاتر، می‌تواند فرهنگ‌سازی کند سینما و تلویزیون نمی‌توانند؛ حتی با وجود مخاطب محدودی که تئاتر دارد.

او ادامه داد: مخاطبی که می‌آید تئاتر ببیند حداقل، کتابخوان است. حتی اگر به صورت حرفه‌ای هم اینطور نباشد، می‌تواند محرک یکسری عوام دیگر باشد. یک جمله معروفی هم هست که می‌گوید، اگر می‌خواهید فرهنگ یک کشور را ببینید نگاه کنید گیشه‌های تئاتر آن شلوغ است یا نه. پس این که در گیشه‌های تئاتر چه خبر است مهم است، ولی هنوز اینجا خیلی‌ها معتقدند کسی تئاتر نگاه نمی‌کند.

وی یادآور شد: زمانی با کارگردان‌هایی در سینما صحبت می‌کردم و به آن‌ها گفتم که تئاتر «شکلک» ما از خیلی فیلم‌های سینمایی بیشتر فروخت و همین الان هم نمایش «پاییز» از خیلی فیلم‌ها بیشتر می‌فروشد، چون فقط در هر شب یک سانس اجرا دارد در صورتی که سینما از صبح سانس دارد. حتی تعداد تماشاچیان ما هم بیشتر است، چون ممکن است وارد سالن سینما شوید و ببینید که فقط پنج نفر در سالن نشسته‌اند، اما اینجا در سالن تئاتر، حداقل 250 نفر برای تماشای نمایش می‌آیند. بنابراین اگر به لحاظ مالی تأمین می‌شدم، ترجیح می‌دادم کار اصلی‌ام تئاتر باشد. این هم به این معنی نیست که سینما و تلویزیون را دوست ندارم ولی اگر شرایط در تئاتر مهیا بود، سالی یک بار در سینما و دو سال یک بار هم در تلویزیون کار می‌کردم.

جعفری در پاسخ به اینکه آیا براساس همین نگاه است که حضورش در سینما به اندازه تئاتر و حتی تلویزیون شاخص و پررنگ نیست؟ اظهار کرد: چند روز پیش با کارگردانی صحبت می‌کردم و گفتم من فکر می‌کردم انتخاب‌هایی که در سینما داشتم، جزو انتخاب‌های خیلی خوب بوده است، ولی نمی‌دانم معیار سینما چیست.

او ادامه داد: من مقصر نبودم که تهیه‌کننده قدرت نداشت فیلم «13» را در 28 سینما اکران کند یا تهیه کننده دیگری قدرت نداشته که «پستچی سه بار در نمی زند» را در ماه رمضان که بدترین زمان برای اکران است، اکران نکند. من مقصر نبودم که «کیفر» آن طور اکران شد در حالی که خیلی‌ها آن را دوست داشتند و وقتی سی‌دی آن عرضه شد و جزو فیلم‌های پرفروش بود، اما تهیه‌کننده ما نتوانست بیشتر از 16 سینما برای این فیلم بگیرد.

بازیگر فیلم «بلوک 9 خروجی 2» گفت: یکسری باندبازی‌هایی وجود دارد که من آنها را بلد نیستم. من بازیگرم و باندها را نمی‌شناسم. «قاعده تصادف» را فکر می‌کردم یک فیلم جوان‌پسند است، ولی فکر نمی‌کردم که در یک دوئل نابرابر با «رسوایی» قرار می‌گیریم که تلویزیون روزانه بارها و بارها تیزر آن را پخش کند به طوری که بچه من اسم فیلم دیگری را بداند، اما اسم «قاعده تصادف» را که باباش در آن بازی کرده نداند، به همین دلیل می‌گویم مقصر من نبودم، مقصر آن تیمی بود که پشت این فیلم‌ها بود و پارتی‌شان کلفت نبود یا اسپانسرشان خدا نبود.

او با یادآوری فیلم‌های که در آن‌ها نقشی ایفا کرده است، ادامه داد: دلیل من برای بازی در «بیگانه» بهرام توکلی بود که پشت آن ایستاده بود و دو بازیگر مطرح هم مقابلم بودند. فیلمنامه «بیگانه» درخشان است ولی من چه کار کنم که آن را فقط در 11 سینما اکران کردند؟ در صورتی که فیلم‌های بدی وجود داشت که در 40 سینما همزمان اکران می‌شد و با کلی بیلبورد و تبلیغات مردم را باخبر می‌کردند و آن‌ها هم می‌بینند و موفقیتی برای فیلم به دست می‌آید.

جعفری درباره اینکه آیا با دلایلی که مطرح می‌کند، اکران سال‌های اخیر سینما را به ضرر خود می‌داند؟ پاسخ داد: اکران ناموفق این سال‌ها خیلی به من لطمه زد چون اگر همین چند سال گذشته را به عقب بروم می‌بینم که «بیگانه»، «قاعده تصادف»، «کیفر»، «پستچی...» و «نفوذی» همه بد اکران شدند. «نفوذی»‌ هم یکی دیگر از آن مثال‌هاست که در 11 سینما اکران شد و وقتی سی‌دی آن منتشر شد و در تلویزیون پخش شد مردم تازه آن را دیدند، اما اگرهمان فیلم را یکسری از اشخاص خاص کار می‌کردند و تلویزیون روی آن مانور می‌داد آن وقت به شما می‌گفتم که آن فیلم در باشگاه میلیاردی‌ها می‌رفت یا نه.

وی با تاکید براینکه «همه این‌ ماجراها بی‌انصافی است»، بیان کرد: با این حال در تلویزیون شانس داشتم که با حسن فتحی و سیروس مقدم کار کردم که توانستند کارشان را در یک باکس خوب نمایش دهند و شاید اگر سریال‌های آن‌ها هم در زمان خوبی پخش نمی‌شد شرایط برای من مثل همان سینما می‌شد، چون آنچه در سینما برایم پیش آمد از بدشانسی من بود. از این بدشانسی شاید همین اشاره هم بد نباشد که فیلم «13» را تا مدتی نمی‌دانستم در سینماها اکران می‌شود؛ به همین دلیل معتقدم این بازیگر نیست که مردم را به سینماها می‌کشاند بلکه تبلیغات است.

او گفت: این در حالی است که روانشناسانی فیلم ما را دیده بودند و می‌گفتند باید آن را در مدارس و نیز به اولیای دانش‌آموزان نشان داد، اما موقع نمایش عمومی فیلم که شد لابد گفتند، هومن سیدی (کارگردان) که تازه کار است، ‌سعید سعدی (تهیه¬کننده) هم که بی زبان است ، پس10 تا سینما بس است. حالا سی‌دی آن که بیرون آمد همه می‌گویند عجب!« 13» چه فیلم خوبی بود!

جعفری در پایان اضافه کرد: به نظرم باید بگردم دنبال کارگردان‌هایی که خیلی "وصل" هستند تا حداقل کارهایم دیده شوند، چون اگر اینجوری بخواهد پیش برود و فقط سینمای خاص و هنری کار ‌کنم نمی‌شود، چون عملا جواب نداده است. خیلی از فیلم‌هایی که در این چند وقت اکران بودند به من پیشنهاد شده بود، آن هم با رقم‌های خوب، ولی فکر کردم کارهای خوبی نیستند. با این حال نمی‌دانستم این طور لطمه می‌بینم، چون همان فیلم‌ها آمدند و اکران شدند و همه هم گفتند، "Wow" چه فیلمی! همین باعث شد که متوجه نشوم قاعده سینما چیست!