هایپرکلابز :
خب یک بخش از این ماجرا بر میگردد به معضلات اقتصادی که حل و فصل آن باز از عهده افراد معمولی جامعه خارج است و بر عهده افرادی است که مسئولیتهای بیشتری دارند. شاید این نمونهای از این تفکری است که ما چی را داریم در قبال چی از دست میدهیم؟! ارزشهایی که میدانیم چیست و چه خواصی دارد. در مقابل آیندهای که نه از آن خبر داریم و نه میدانیم قرار است چه اتفاقی در آن رخ دهد. پس بحث توکل در یک کشور اسلامی چه معنایی دارد؟
شهرام شاه حسینی میگوید من در انتخاب امین زندگانی فاکتورهایی را مدنظر داشتم، از جمله حرکات چشم و آرامش چهره که در انعکاس کاراکتر مهدی فرهمند بسیار موثر بود. به هر حال مهدی یک شخصیت درونگرا است که قاعدتا در اجرایت به شدت نیازمند استفاده از صورت و چشم بودهای؟ به نظرم مهدی حکم قلب عاطفی خانواده را دارد.
و شاید کل سریال؟ (در میان این همه شخصیت خاکستری و گاهی متمایل به سیاه و منفور) بله، آن قلب عاطفی که معلوم نیست امروز وظیفه آن برعهده کدامیک از اعضای خانواده است. این جنس آن خودخواهی است که در موردش حرف زدیم. مهدی اگر خودخواهی دارد یک نوع دلسوزی خودخواهانه است. اگر به شکل مجزا به شخصیت برادرش مهران نگاه کند میتواند بگوید او نیز مانند خودم اجازه اشتباه دارد ولی او میگوید ببینید من سوختم و نتیجهاش شده این! پس تو دیگر به این سمت نرو! این کار را نکن! جنس خودخواهی او اینگونه است! شهرام شاه حسینی بسیار به من محبت دارد. او راجع به این نقش اشراف بسیار زیادی داشت.
من پس از مدتی دیدم او از من راجع به شخصیت مهدی به شدت جلوتر است. پس باید تلاش میکردم تا به او برسم. به عنوان کارگردان کار، او را بسیار کارگردان کاربلدی دیدم که حس می کنم از پس هر کاری که دست بگیرد به خوبی بر میآید. او آدمها را خوب میشناسد و شاید این تجربه ناشی از سالها کارگردانی در این عرصه و همکاری با آدم های بزرگ باشد.
ضمن اینکه متن خوبی به دست او رسید، قصهای که جای کار داشت و او توانست قالب اصلی کار را به تصویر بکشد. به هر حال نمی توان تاثیر آقای افخمی، آقای میر میران و تهیه کننده خوبی مثل آقای داود هاشمی رانادیده گرفت. ساخت یک کار خوب و ماندگار نیازمند جمع شدن یکسری آدم کاربلد و متخصص دور هم است که اینجا این اتفاق رخ داده است.
این روزها داستان داغ داغ به دست شما میرسد؟ بله!
و قبول دارید یکی از دغدغههای اصلی تولیدات سیما به خصوص آثار روز به پخش فینال بعدی آن است؟ بله قطعا همین طور است.
قبول دارید فینال سریال شما با این همه شخصیت تعریف شده و داستان دار بسیار مهم است؟ صد در صد. خود من هم به شدت دوست دارم سریال «همه چیز آنجاست» فینال خاص و متفاوتی داشته باشد.اما شما باید بپذیرید یکسری از چیزها همیشه از دست تیم سازنده خارج است.
و اما فیلم سینمایی «فصل فراموشی فریبا» به کارگردانی عباس رافعی که شما را در قالبی بسیار متقاوت با همیشه رو پرده کشاند؟ بله ...
به نظر من اگر خیلی پیشترها تو را با نقش مرتضی در این فیلم به خصوص در سینما میدیدیم شاید مسیری که امروز در عرصه بازیگری طی کردی نوع و مدلی دیگر داشت؟ بله، اولین چیزی که میخواهم به شما بگویم باور غلط تهیه کنندگان و کارگردانان سینما در انتخاب بازیگران است. آنها معمولاً به دنبال آدمهای امتحان پس داده در نقشهای مختلف هستند تا به آنچه میخواهند بدون هیچ ریسکی دست پیدا کنند. کما اینکه به همین دلیل من معمولا برای نقش های مثبت انتخاب میشوم و دیگران هم برای نقشهایی که قبلاً در آن شکل و شمایل دیده شدند ...
مثلاً میشد تو را هم در قالب کاراکتر فانی(سریال همه چیز آنجاست، نقشی که سام درخشان بازی میکند) ببینیم ...بله ... چیزی که ما یادمان رفته این است که پس تعریف حرفه بازیگری کجاست؟ تعریف سورپرایز کردن مخاطب کجاست؟ ما چطور می خواهیم تماشاگرمان را با این همه محدودیت و خطوط قرمز سورپرایز کنیم؟
با عدم امکانات لازم بصری، با داستانهای محدود و خطوط قرمز داستانها و ... خب تنها جیزی که میتواند تماشاگر را به وجد بیاورد همین است که برود ببیند فلان بازیگر، فلان نقش را چگونه از آب در آورده است!
و اما فیلم«فصل فراموشی فریبا» ... ابتدا قرار بود من نقش یک راننده تریلی را خیلی کلیشهای بازی کنم. از این آدمهای مو فر، سبیل درشت با لحن خاص این دست کاراکتر ها، گریم من به این سمت رفت، عکسهای اولیه آن هست. اما از یکجا به بعد حس کردم باید بابت این نقش چند سکانسی، من هم به فیلمنامه ورود داشته باشم. از آنجا که کار با هزینه شخصی کارگردان ساخته میشد، ما هم زمان هدیه خودمان را دادیم و البته ایشان هم در انتها یک هدیهای دادند که بعدها داستانهای خاص خودش را پیش آورد.
این نقش کلیشهای با پیشنهادهای من به چیزی که الان میبینید تبدیل شده است و گرنه منطق قصه با خصوصیات کاراکتر خیلی جور در نمیآمد. به هر حال بازیگران معمولاً به واسطه فیلمنامههای متعددی که در طول سال میخوانند یک مقدار از تولید کنندگان جلوتر و این منطقی است که نگاه بازیگر تا حدود زیادی متفاوت با عوامل تهیه و تولید باشد. از طرفی هم باید بگویم جسارت یک کارگردان در سپردن نقش متفاوت به بازیگر قابل تقدیر است.
البته لحن شما نشان از رضایت در خصوص این فیلم ندارد؟ از اواسط کار(همانطور که از دکوپاژ فیلم بر میآید) این شخصیت حیف و میل شد.
چرا؟ به دلیل نگاه زن محور قصه، داستان به سمتی دیگر سوق داده شد. من به شخصه از دکوپاژ صحنههای خودم راضی نبودم. در اواسط کار هم اشتباه کرده نقش را به من سپردند، اما بعدها وقتی کار پیش رفت با نظرات دوستان و استقبال دیده شدن کار فکر میکنم نظرات کمی تغییر کرد. به نظرم شخصیت خیلی تحت الشعاع قرار گرفت، می توانست بهتر از این باشد. شما شک نکنید کارگردانانی که دارای آثار ماندگار در سینما و تلویزیون ما هستند حتما شناخت بهتر و درست تری راجع به شخصیتها و کاراکترهای اجتماعی دارند. نمونهاش کارهای آقای میرباقری که حتی نقشهای کوتاه و چند سکانسشان هم دارای شناسنامه و جایگاه درست در قصه هستند.
بعضی از کارگردانها فقط مسئول کلاژ کردم یکسری تصویر نیستند و فکری پشت کار آنها وجود دارد. گویا یکسری اتفاق برای اکران فیلم رخ داده که من در جریان نیستم. چون در افتتاحیه و شب اول اکران فیلم من به دلایلی دعوت نبودم. (البته خیلی هم برایم مهم نبود) به هر حال این فیلم از آن دست کارهاست که شاید دیگر دوست نداشته باشم با این گروه کار کنم. چون هارمونی بین من و تیم این فیلم وجود نداشت. امیدوارم پختگی من باعث شود در تجارب بعدیام انتخاب بهتری داشته باشم.
به سینما هم امروز فکر می کنی؟ دغدغه من کار خوب است نه سینما، تلویزیون و یا تئاتر صرف، حتی اگر ۱۰ سال در سینما نباشم(به دلایل روابط و مسایل مختلف) برایم مهم نیست چون حس میکنم وظیفه یک فرد فرهنگی است که فرهنگی زندگی کند، فرهنگی رفتار کند، فرهنگی کار کند و فرهنگی فکر کند و ...
و در پایان این فنجان چای ...متاسفم که فرهنگ ما توسط یکسری آفت به سرقت میرود.البته من فرد خاصی را مد نظر ندارم و دوست ندارم حرفم به کسی بر نخورد. ولی ای کاش هر کسی در جای خودش قرار بگیرد و در شغل خودش باشد آنوقت همه چیز درست میشود. من از طریق بانی فیلم میگویم طیفی هستند که دیگر دوست ندارم با آنها کار کنم افرادی که میتوانند دلالهای خوبی باشند چون آنها به راحتی دروغ میگویند.
من اعتقاد دارم افراد فرهنگی باید از جامعهشان یک خط جلوتر باشند، چون به نوعی در کارشان یک نوع پیامبر هستند. پیامبری که گستردگی طیف مخاطبشان به اندازه ابزار کارشان است. جا دارد از عوامل سریال «همه چیز آنجاست» تشکر کنم و به دوستانم خسته نباشید بگویم. به نظرم این سریال میتواند برای همه تهیه کنندگان یک الگو باشد که افراد کاربلد را در کنار هم جمع و شرایط را طوری مهیا کنند تا آنها بتوانند در آرامش و آسایش خاطر کار کنند.